Zadośćuczynienie z OC sprawcy wypadku komunikacyjnego
Często spotykamy się ze stanowiskiem ubezpieczyciela, zgodnie z którym wysokość zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną wskutek wypadku komunikacyjnego krzywdę uzależniona jest jedynie od procentowego trwałego uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego. Praktyka ta, rozpowszechniła się na tyle, że prowadzone w sprawach odszkodowawczych rozmowy ugodowe, ubezpieczyciele wielokrotnie sprowadzają do prostej matematyki: % trwałego uszczerbku na zdrowiu x określona kwota (średnio 2.000,00 – 3.000,00 zł). Suma otrzymywana z tego działania zwykle przekłada się na wysokość złożonej propozycji.
Czy zadośćuczynienie za krzywdę doznaną wskutek wypadku samochodowego powinno być wyliczane jedynie w oparciu o trwały uszczerbek na zdrowiu?
Oczywiście, że nie. Choć procentowy trwały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu, stanowi w sprawach o zadośćuczynienie pewien punkt odniesienia, nie jest wyłączną przesłanką wpływającą na wysokość kwoty zadośćuczynienia. Ponadto, brak określenia wysokości takiego uszczerbku nie może stanowić przyczyny do odmowy uwzględnienia dochodzonych świadczeń.
Przepisy dotyczące procentowego uszczerbku na zdrowiu nie zostały wprowadzone z myślą o sprawach o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, a dla celów kalkulacji odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w sprawach przeciwko ZUS.
Co wpływa na wysokość zadośćuczynienia?
Brak podstaw prawnych, by stosować wyżej przytoczoną praktykę przy wyliczaniu wysokości adekwatnego zadośćuczynienia. Orzecznictwo wskazuje, jakie okoliczności powinny być brane pod uwagę przy miarkowaniu zadośćuczynienia. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23 sierpnia 2018 r., sygn. akt II CSK 170/18 stanowi, że „Ocena zakresu zindywidualizowanej krzywdy konkretnej osoby i adekwatnego do niej zadośćuczynienia, jest dokonywana przez sądy stosownie do okoliczności każdego, odrębnie rozpatrywanego przypadku. Procentowo określony uszczerbek służy tylko, jako pomocniczy środek ustalania rozmiaru odpowiedniego zadośćuczynienia. Należne poszkodowanemu (pokrzywdzonemu czynem niedozwolonym) zadośćuczynienie nie może być mechanicznie mierzone przy zastosowaniu stwierdzonego procentu uszczerbku na zdrowiu”.
W wyroku z dnia 14 czerwca 2018 r., sygn. akt V CSK 344/17 Sąd Najwyższy wskazuje: „Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 § 1 KC pełni funkcję kompensacyjną, przyznana suma pieniężna ma stanowić bowiem przybliżony ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej. Funkcja kompensacyjna przesądza o tym, że powinno mieć ono charakter całościowy, obejmować wszystkie cierpienia psychiczne i fizyczne, doznane, jak i te, których wstąpienie w przeszłości jest spodziewane, nie może być ono zatem symboliczne, a jego wysokość musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną adekwatną do warunków gospodarki rynkowej. Za nadaniem prymatu funkcji kompensacyjnej przemawia także charakter dobra chronionego w przepisach dotyczących zadośćuczynienia. Zdrowie jest bowiem dobrem szczególnie cennym i zasądzanie niskich kwot tytułem zadośćuczynienia w przypadkach ciężkiego uszkodzenia ciała lub/i rozstroju zdrowia prowadzi do niepożądanej jego deprecjacji. Dążenie do tego, by kwoty zadośćuczynienia były utrzymane w „rozsądnych granicach”, nie może prowadzić do podważenia jego kompensacyjnej funkcji. Rozsądne granice mogą być przy tym uznane za istniejące, jeżeli zostanie wykazane, że w podobnych wypadkach jak rozpatrywany ukształtowała się linia orzecznicza wskazująca na pewien, podobny poziom, do jakiego żądanie takie jest uwzględniane”.
Istnieje zatem mnóstwo okoliczności, które wpływają na wysokość zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Rolą adwokata specjalizującego się w odszkodowaniach jest zaproponowanie adekwatnej, realnej kwoty zadośćuczynienia. Nasza kancelaria odszkodowawcza jest w stanie oszacować wysokość właściwego zadośćuczynienia w każdej z powierzonych spraw.
Brak komentarzy